Beste Roland,
Een paasbrief deze week. Wat anders?
Jij liet mij weten hoe in jouw woonomgeving de vastentijd en het Paasfeest een bepalende rol spelen in het leven van de mensen.
Het is niet zo moeilijk om daar het nodige bij te denken. Maar dan moet ik uitgaan van al dat goede dat wij binnen onze parochie met elkaar delen.
In dat ene zinnetje zeg ik al drie dingen, die voor veel mensen in het Nederland van nu moeilijk te vatten zijn. Parochie, wat is dat, bestaat dat nog? En kan je daar wat goeds vinden, iets waar je wat aan hebt? En delen, wat een gedoe Hoe gaat dat? Daar hebben moderne mensen weinig of niets mee. In de kerk misschien.? Maar daar sta je jarenlang buiten of je bent er nooit binnen geweest.
Dat woord parochie komt uit het Grieks, uit zowel gewone spreektaal als uit bijbels gebruik. Je bent een nabuur, een vreemdeling op aarde, je hoort meer bij Christus dan bij het aardse leven, alsof dat genoeg en alles zou zijn.
Je staat niet alleen, want in het woord zit ook het woord voor huisgezin verborgen. Huisgenoten des geloofs, zei de oudere Bijbelvertaling en dat geeft mooi weer waar het om gaat en waar je op mag rekenen. In dat huisgezin woedt gedeeld in vreugde en verdriet. Er zijn prachtige momenten, maar het kan ook gebeuren dat we er even genoeg van hebt. Van die mensen. Ook van Christus?
De befaamde overleden Tweede Kamer-fractievoorzitter van de Communistische partij Nederland, Bakker, die familiebanden had met de Oud-Katholieke kerk in de Zaanstreek, een spreker als geen ander, had weinig op met mensen die alleen voor zichzelf leefden. Ook mensen uit de kerken. Hij noemde ze ‘Jezusverraders’ en raakte daarmee het hart van het evangelie.
Zulke mensen ontmoeten we dagelijks in de maatschappij. Weinig en geen communisten, maar wel kapitalisten, neoliberalen, vrije radicale atheïsten en aanbidders van de vrije markt en eigen geldzak. In dat denken, opgeslokt door het eigenbelang, past geen religie. Dat is maar vervelend gedoe, kritisch gezeur dat de vinger legt op de wonden van de zelfvoldaanheid van veel seculiere mensen.
In die afwijzing past ook de parochie, dat huis vol mensen die rare dingen doen in de ogen van mensen die er niets van begrijpen. Hun verstand laat het niet toe en hun hart wordt er niet door geraakt.
Nu merk ik dat ik mij een beetje laat meesleuren door mijn verontwaardiging bij het lezen van zoveel hatelijkheden en dwaze uitingen van een aantal schrijvers van columns en andere kranten stukken, waarin mensen zich uitleven. Het heeft ook te maken met de minderheidspositie waarin gelovige mensen in Nederland zo geleidelijk zijn geraakt. Daar mag je van alles over zeggen, waar of niet waar. De communistenleider, het Tweede Kamerlid Bakker, kreeg een geweldige klap te verwerken toen de dagen van Stalin werden openbaar gemaakt door een opvolger in het Kremlin die later weinig beter bleek. Maar hij bleef trouw aan de zaak waarvoor hij zich voor honderd procent inzette, toen aan zijn dood toe. Hij werd niet een mens die zijn eigen nest bevuilde zoals de haat en nijdzaaiers, die vaak alle ruimte krijgen in kranten die hun eigen christelijke achtergrond vergeten zijn of gering achten.
Maar het dagblad Trouw schreef vandaag ook daar over; ‘Er is in de wereld volop religie’, mensen zullen ook dit jaar Pasen vieren door het lijden heen en daarin niet beter zijn van hun Heer, maar in alle ernst en in goed vertrouwen gezegd: gelijkvormig worden aan Hem.
Vannacht gaan overal in de wereld de klokken luiden en klinkt de tam tam
De levende Heer, de verrezen Christus, Ik ben het, Ik ben midden onder jullie, weest niet bang, laat de klok maar luiden.
U zij de glorie, opgestane Heer! Dat is de overwinning die de wereld overwint;
door die crisis moeten wij heen, maar de steen is weggerold. Voor het overige geldt het woord van de vrouwen het woord van de aarzelende apostelen die uitgroeien tot geloofshelden. Voor het overige geldt tot aan de dag van vandaag, dat het woord door de wereld gaat, onweerstaanbaar,soms verstikt en onderdrukt, maar altijd weer opnieuw..
Ook in Ste Gertrudis is het zo gegaan, al een week lang. Zo zal het gaan als het op deze stille Zaterdag avond wordt en de nacht gaat dalen. Paasnacht is het deze nacht, nacht van uittocht en bevrijding, van ademloos luisteren en van de juichtoon die klinkt.
Pasen is het bij jullie, Pasen is het hier in Utrecht, in heel Nederland, over grenzen heen.
Houd dat maar eens tegen!
Daar nu het feest van Pasen is,
halleluja,
wij zingen van Heer Jezus Christ,
halleluja,
halleluja, halleluja!
Halleluja, wij heffen ’t aan, halleluja!
De Heer is waarlijk opgestaan, halleluja,
halleluja, halleluja!
Dit is de grote, blijde dag, halleluja,
Die David in de geest voorzag, halleluja,
halleluja, halleluja!
Die stervend ons het leven gaf, halleluja,
Verrees in glorie uit het graf, halleluja,
halleluja, halleluja!
En waar ik ga of waar ik sta, halleluja,
Mijn ziele zingt: Halleluja,
Halleluja, halleluja!
Twents paaslied uit Denekamp OKG 652
Zalig Pasen Roland en alle goeds