Bernd Wallet na 8 jaar terug naar Utrecht
Mijn naam is Bernd Wallet en binnenkort hoop ik samen met Annemieke Duurkoop pastoor te worden van de parochie ‘In de Driehoek’ in Utrecht. Tot acht jaar geleden was ik parochiaan van de Gertrudis. Het is beslist een grote uitdaging om nu als priester terug te keren naar deze levendige parochiegemeenschap en kathedraal.
In Middelburg ben ik geboren, en in Aagtekerke, Driebergen en Utrecht ben ik opgegroeid: de plaatsen waar mijn vader hervormd predikant is geweest. Na het VWO ben ik geheel vrijwillig in Utrecht blijven hangen. Eerst heb ik wat geschiedenis gestudeerd, en toen (leider auch)theologie. Meer succesvol was mijn tijd op de studentenvereniging S.S.R.-N.U.. Daar heb ik Elly leren kennen met wie ik in 1999 ben getrouwd; de huwelijksinzegening in de Gertrudis door pastoor Jan Kinneging draagt ons nog altijd. We hebben een zoon van drie, Nathan. Elly is in verwachting van een tweeling die als alles goed gaat in de late zomer geboren zal worden.
De wereldwijde kerk boeide me al op jonge leeftijd: lutheranen in de DDR, anglicanen in Engeland, de vroege katholieke kerk in literatuur. Toen ik eens op een Aswoensdag de Ste Gertrudis binnenliep vond ik in mijn eigen stad een kerk die ik herkende. Bisschop Antonius Jan en pastoor Niek gingen voor. Ik dacht: hier kan ik mezelf zijn en nog heel wat nieuws ontdekken. En vieren – dat vooral, niet theologisch passend en metend, maar in de ruimte van Gods genade. De as op mijn hoofd was mijn inititatie in een katholicisme waarin ik het sindsdien goed heb kunnen volhouden. Oprecht, niet pretentieus, maar mooi en inspirerend, en verwachtingsvol uitziend naar de Heer en naar elkaar.
Als zanger in de Schola Cantorum en als misdienaar verdiepte ik mijn sacramentele spiritualiteit; evenals in de werkgroep diakonaat trouwens. Ondertussen werkte ik voor de Thuiszorg, met name op Ondiep – een verrijkende ervaring, en een goede test voor mijn roeping. Ook was ik voorzitter van het landelijke jeugdwerk van onze kerk, en secretaris van het studentenberaad.
Elly’s baan en opleiding als apotheker in het ziekenhuis in Hull Royal Infirmary bracht ons in de Paasweek van 2002 naar Engeland. We zijn veel van de heuvels, dorpen, steden en mensen van Yorkshire gaan houden – God’s own county. Het was een tweede kans om te gaan studeren die ik volop heb benut, eerst theologie aan de (nu helaas opgeheven) faculteit van de Universiteit van Hull, daarna heb ik het Oud-Katholiek Seminarie afgerond, met een scriptie voor Bert Wirix en een korte pastorale stage bij Wietse van der Velde in de oud-katholieke parochies van Den Haag en Delft.
In de parochie van All Saints in Hessle heb ik getraind bij de priesters Kenneth David en Kate Burgess. De eerste had voor de Wereldraad van Kerken gewerkt, de tweede woonde voordat zij in parochiewerk begon in een anglicaanse kloostergemeenschap. Samen gaven zij op een heldere manier leiding aan een moderne katholieke parochie binnen de Kerk van Engeland, met een sterk ritme van dagelijks gebed en regelmatige misvieringen en met grote maatschappelijke betrokkenheid.
Op 1 juli 2006 ben ik in York Minster door aartsbisschop Sentamu diaken gewijd. Sinds die dag werk ik als voltijds kapelaan (curate) in twee van de 470 parochies van het bisdom York. We wonen in Northallerton, een traditioneel marktstadje in het overigens agrarische Noord-Yorkshire. Het is een schitterend wandelgebied en een feest der herkenning voor liefhebbers van All Creatures Great and Small. Ook liggen hier wortels van onze vaderlandse kerk: op twintig minuten rijden van ons huis ging St Willibrord naar school.
Het pastorale team in Northallerton bestaat uit de pastoor, Fr Howard Smith, mezelf en enkele lectoren en andere vrijwilligers. Howard begeleidde me toen ik op 30 juni 2007 in de Gertrudis uit de handen van bisschop Joris de priesterwijding mocht ontvangen.
We zijn hier nog de volkskerk met alle ups en downs die daarmee samenhangen. Door massaal bezochte doopdiensten, uitvaarten en trouwdiensten zijn we met veel families verbonden, evenals via de activiteiten die we ontplooien op scholen, in zorginstellingen, bij overheidsinstanties. Daarnaast ben ik Padre voor de lokale squadron van de ATC, de luchtmachtcadetten.
De Eucharistie is het hart van het kerkelijk leven; ook vieren we dagelijks de getijden. Opvallend voor Nederlandse gasten in Northallerton is dat in gezongen diensten twee stijlen elkaar afwisselen: er zijn vieringen met vierstemmig koor en orgel, en vieringen met een muziekgroep met verschillende instrumenten en liederen bekend van Songs of Praise.
Na acht jaar Yorkshire keren we nu terug naar Utrecht. Er is geen mooier plekkie. Ik zie er naar uit je te ontmoeten.
Bernd Wallet