Geachte familie Schillebeeckx en andere broeders en zusters in de Heer,
De ontstoken Paaskaars, symbool voor het ‘verhaal van een Levende’, staat heel kort bij de overleden Edward Schillebeeckx, ons familielid en confrater. Edward zou het niet anders gewild hebben.
Kunnen we beter doen dan een rondleiding hebben in de retrospectieve van zijn leven? Een retrospectieve die zowat alles omvat: foto’s, uitgehouwen beelden, ideeën die in hardsteen zijn gebeiteld, gesproken woord en zelfs muziek.
Boven de ingang van die retrospectieve hangt zijn devies: “Mijn scilt ende vertrouwen syt Gij, myn God”. Alles in die retrospectieve ademt duidelijk die geest. Bij de ingang een grote vergeelde foto van de familie Schillebeeckx: 14 kinderen waarvan Edward, de zesde, geboren is te Antwerpen, tijdens de vlucht voor oorlogsgeweld, op 12 november 1914. Wie weet of die vlucht niet de aversie voor alle geweld, toen reeds, in Edward heeft doen geboren worden. Een paar stappen verder zien we hem op een wit-zwarte foto in ernstig gesprek met een pater Jezuïet van het college in Turnhout in België waar hij met glans zijn humaniorastudies deed. Is het de te ernstige ernst van die pater die Edward heeft doen besluiten toch maar bij de Dominicanen in te treden? In ieder geval, met een ietwat zelfverzekerd maar beteuterd gelaat heeft een schilder hem afgebeeld als hij op 20 september 1934 de novitiaatspoort te Gent achter zich dicht trekt. Twee stappen verder: een soort langgerekte Picassotekening aan de hand waarvan men raden kan hoe Edward zijn studentaatsjaren te Leuven heeft doorgebracht: vol inzet en met zoveel succes dat hij naar het Dominicaanse studiehuis Le Saulchoir wordt gezonden om een doctoraat in de theologie te maken. Je hebt de indruk dat je op een los blad op de hoek van de studietafel reeds woorden ziet staan als ‘Sacramentele heilseconomie’. Want later zou zijn doctoraat in dàt boek duidelijker gestalte krijgen. Confraters als Pater Chenu en Congar wakkeren zijn interesse voor een ‘God midden in de wereld’ duidelijk aan. Hij keert terug naar het Leuvense studiehuis: het is een prachtige foto van Edward die aan een schrijftafel hopen witte bladen volschrijft voor cursussen en voor maandelijkse conferenties aan de fraters studenten. Je kan het hem aanzien dat hij wat vermoeid lijkt: je zou voor minder afgepeigerd zijn. lees verder
Bron rk-kerkplein