Groen, niets te doen?

In de liturgische jaarcyclus bevinden we ons in de groene tijd. Het altaar en de preekstoel zijn met groen bekleed, evenals de priester en de diaken die de vierende gemeente biddend voorgaan en dienen.

‘Het is groen, er is niets te doen’, zo luidt een bekend kerkgrapje. Dit ‘niets doen’ duidt niet op de vakantie, maar op de periode met relatief weinig liturgische feesten. De zomerperiode waarin we ons op dit moment bevinden, kent veel van deze ‘gewone’ zondagen. De zogeheten sterke tijden, zoals de advent, de veertigdagentijd of de paastijd, liggen alweer even achter ons óf nog een eindje in de toekomst.

Het Oud-Katholiek Kerkboek telt de zondagen in de huidige periode als ‘zondagen na Pinksteren’. Dat wijst erop dat de groene tijd meer is dan een ‘tussentijd’, meer dan een reliëfloze ‘tijd door het jaar’. Wie om zich heen kijkt, ziet overal groen. De bomen en struiken staan vol in het blad. Een prachtig gezicht vaak. De gewassen groeien op de akkers. Groen betekent vruchtbaarheid, groei, leven. Groen is de oase in de woestijn: leefbaar gebied.

In de tijd na Pinksteren vieren we dat de heilige Geest als vruchtbare regen over ons is uitgegoten. We vieren dat we het nieuwe leven in Jezus Christus ontvangen hebben. Wie in hem is ondergedompeld is nu al een nieuwe schepping, zegt de heilige apostel Paulus. We worden geroepen, genodigd, geprikkeld soms ook, om in de Geest van Jezus’ Vader dit nieuwe leven handen en voeten te geven, vrucht te dragen als de akkers.

Aan het einde van de zomer worden de vruchten geoogst waarvoor boeren en tuinders zich het hele jaar hebben ingespannen. De oogst kan rijk zijn, maar hij kan ook tegenvallen. Dat maakt de zomer tot een spannende tijd. Zal het land genoeg vruchten voortbrengen? Zal de investering aan tijd, geld en werk renderen?

Die vraag wordt ook aan ons gesteld. Wat maken de liefde en de genade van God in ons los? Welke vruchten mag de grote Landbouwer van ons in ontvangst nemen? Wat komt er in ons leven tot bloei? En wat mogen we als kaf in de wind laten gaan?

Mag het visioen van de nieuwe schepping in deze groene zomertijd een ongekende groeikracht in ons losmaken.

Eens komt de grote zomer waarin zich ’t hart verblijdt,
God zal op aarde komen, met groene eeuwigheid.
De hemel en de aarde wordt stralende en puur.
God zal zich openbaren in heel zijn creatuur.

Gezang 716

Pastoor Louis