Hoe is het om als jongere de viering mee te beleven? Er zijn verschillende manieren waarop jongeren aan de viering deelnemen, als misdienaar, lezer, hulpkoster of hulpcollectant. De beide pastoors begeleiden de jongeren daarbij.
Pastoor Henk moet dan vaak denken aan zijn eigen leergang in de liturgie. Zijn ervaring wil hij graag delen: “Toen ik als negenjarige niet meer naar de kinderkerk ging – toen heette dat nog zondagsschool – werden de meeste kinderen misdienaar. Het was dé manier om jongeren blijvend bij de eredienst te betrekken. Ik verkoos de kerkbanken boven het altaar, want ik hield er niet zo van om in het zicht te lopen.
Maar dat had tot gevolg, dat ik niet, zoals de misdienaars, af en toe iets kon doen of kon lopen. Daarbij kwam dat ik de vieringen lang vond duren, vooral het eucharistisch gebed. Zoveel woorden! Voor een jongere is dat echt lastig om mee te maken.
De band met andere jongeren in de catechisatie, jongerenkampen en een jongerenwerkgroep hielpen gelukkig om de kerkgang er in te houden. Het hielp ook, dat ik in de kerkbanken mijn ogen en oren de kost kon geven.
Kijken naar mijn moeder en naar de andere mensen in de kerk was belangrijk. Zien hoe aandachtig mensen in de viering zijn maakte dat ik ook aandachtig werd. Ik werd geboeid door hun gerichtheid op de sacramenten, het lezen van de Schrift en het verlangen om de Heer daarin te ontmoeten.
Ik dacht: als alle mensen zo aandachtig en eendrachtig zijn in het bidden, dan moet het hier wel gaan om iets heel belangrijks. En ik zal net zo lang naar de kerk blijven gaan tot ik weet wat hen drijft. Op een gegeven moment overwon ik mijn weerstand voor het vreemde zingen en nam ik dezelfde houding aan als de anderen die paste bij de onderdelen van de mis.
Gaandeweg gingen de teksten, de muziek van de liederen en de betekenis van lezingen en preek tot mij spreken. En toen ik als zestienjarige klaar was met de catechisatie, had ik genoeg vaste geloofsgrond onder mijn voeten gekregen om lezer te worden en later zanger in het zangkoor en veel later pastoor.
Ik moet nog vaak terugdenken aan deze lange weg van ingroeien in het religieuze leven van de gemeenschap, als ik de jongeren zie die van de kinderkerk komen en hun plaats innemen in de kerkbanken. Dan hoop ik dat er mensen zijn naar wie zíj kunnen kijken. En dan hoop ik dat zij meer zien dan alleen welke houding past bij de verschillende onderdelen van de viering. Ik wens hen dan toe dat zij, net als ik destijds, de serene aandacht en het zielsgeluk van de gezichten van de mensen kunnen aflezen tijdens de viering.”
Tijdens de zondagse vieringen worden de jongste misdienaars tegenwoordig begeleid door de oudere misdienaars.
De roostermaker probeert de inzet van ouder en jonger zo goed mogelijk te verdelen. De ervaren misdienaars geven de kinderen tijdens de mis op rustige wijze instructie over wat er op welk moment moet worden gedaan.
Door samen te dienen krijgen de jongere misdienaars de gelegenheid om van de gezichten van de oudere misdienaars de vreugde en de dankbaarheid af te lezen, zodat zij gaan beseffen wat een grote eer het is om aan het altaar te mogen dienen.
Pastoors Henk en Louis
Jongeren en kerkgang
